Druiven met zand
Bakvissen op ‘t land
M’n dijbeen verbrand
Ik ben op het strand
Advertisements
Ik wou dat ik een vis was
In een kom vol alcohol
Dan was mijn leven een delirium
En minstens net zo zinvol
The cold and dark days of depression
Never seem to cure my strange obsession
To think I like these wet and snowy days
Sprung from King Winter’s cruel ways
By all means, it’s useless to pretend
Or believe, that winter is my friend
The skies rain sorrow over frozen land
Freezing both my feet and hands
I slip and slide trough snowy lanes
This winter even stops the trains
My bike becomes a useless thing
When far too early, darkness sets in
As my breath turns into smoke
I try to understand this Godless joke
Winter comes to no-one’s joy
It’s just some sports that find deploy
There is no point in staying up late
We should all just hibernate
In deze weinig inspirerende omgeving
Veroordeeld tot een zittend bestaan
Opgesloten in mijn eigen beleving
Schop ertegenaan
’s ochtends gaan we terug naar af
In de metro’s melancholie
Als de koeien dag na dag
Passie verdwijnt in mijn koffie
De onverschilligheid van dit bestaan
Wil ik ontspringen
Ga achter mijn illusies aan
Helaas kan ik niet zingen
Recent Comments